حضرت زینب کیست؟
تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۳۳۹۲
صدای ایران- حضرت زینب (س) یکی از زنان مقدس برای شیعیان است. ایشان در واقعه کربلا در کنار برادرش حسین بن علی (ع) حاضر بود. حضرت زینب (س) بعد از واقعه عاشورا به همراه دیگر بازماندگان کاروان امام حسین (ع) به اسارت درآمدند و به کوفه و از آنجا به شام برده شدند. ایشان در اسارت نیز به همراه امام سجاد (ع) به دفاع از حقانیت امام حسین (ع) سخنرانی کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زندگی نامه حضرت زینب (س)
حضرت زینب کبری (س) سومین فرزند حضرت فاطمه (س) و امام علی (ع) است که دو سال بعد از ولادت امام حسین (ع)، در روز ۵ جمادی‌الاول سال ششم هجری قمری در در محلّه بنی‌هاشم شهر مدینه به دنیا آمد. در برخی منابع سال تولد ایشان پنجم هجری قمری ذکر شده است. بر اساس روایات متعدد، نام حضرت زینب (س) توسط پیامبر اسلام (ص) انتخاب شده است. البته گفته شده است که جبرئیل از سوی خداوند متعال این نام را به پیامبر (ص) رسانده است. زینب به معنای «درخت نیکو منظر و خوشبو» یا «افتخار و زینت پدر» است.
نام برادران حضرت زینب
امام حسن (ع) و امام حسین (ع) برادران حضرت زینب (س) هستند که بعد از وفات مادرشان حضرت فاطمه زهرا (س) و ازدواج حضرت علی (ع) با ام‌البنین، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، عثمان، جعفر و عبداله نیز برادران ایشان می‌شوند.
همسر حضرت زینب (س) ایشان با پسر عموی خود، عبداللَّه بن جعفر ازدواج کرد که بنا بر روایات تاریخ ایشان در سال هفدهم هجری قمری ازدواج کردند.
حضرت زینب (س) به چه معروف بود؟
حضرت زینب (س) که زینب کبری نیز نامیده می‌شوند در زندگی خود وفات پدربزرگش حضرت محمد (ص)، بیماری و به شهادت رسیدن مادرش فاطمه زهرا (س)، شهادت پدرش امام علی (ع)، شهادت برادرش امام حسن مجتبی (ع)، واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) و بسیاری از بستگانش، همچنین به اسارت رفتن در کوفه و شام را تجربه کرد که به دلیل تحمل این سختی‌های بسیار به ام المصائب معروف است. ایشان همچنین به دلیل فداکاری و قهرمانی در واقعه کربلا، در بین شیعیان به لقب قهرمان کربلا نیز شناخته می‌شود.
نام اعضای خانواده حضرت زینب (س)
در برخی منابع ذکر شده است حضرت زینب (س) و همسرش عبدالله صاحب یک دختر به نام ام‌کلثوم و چهار پسر به نام‌های علی، عون، عباس و محمد بودند که عون و محمد در واقعه کربلا به شهادت رسیدند.
القاب حضرت زینب (س)
برای ایشان القاب فراوانی همانند عقیله بنی‌هاشم، عارفه، فاضله، عابده آل علی، امینةاللّه، نائبةالحسین، شریکة الشهدا، شریکةالحسین، عالِمه غیر معلَّمه، موثّقه، کامله، معصومه صغری، نائبةالزهرا، عقیلة النساء، بلیغه و فصیحه نقل شده است. همچنین کنیه ایشان، ام الحسن و ام‌کلثوم است.
حضرت زینب (س) در عاشورا
حضرت زینب (س) در واقعه کربلا به همراه برادران، فرزندان و یاران امام حسین (ع) حضور داشت و پس از شهادت امام حسین (ع) و یارانش، به همراه دیگر بازماندگان اسیر شد و به شام رفت. در طول واقعه عاشورا نقش فداکاری‌های عظیم حضرت زینب (س) بسیار مؤثر بود. ایشان در واقعه عاشورا غم از دست دادن برادران و بستگانش را تحمل کرد. حضرت زینب (س) پس از عاشورا و در اسارت از امام سجاد (ع) مراقبت کرد و به دلیل مریضی ایشان، ریاست قافله اسرا را برعهده داشت و در کاخ یزید با خطبه‌ای از خود و امام حسین (ع) دفاع کرد.
خطبه حضرت زینب (س)
پس از عاشورا و ورود اسیران به کوفه حضرت زینب (س) در حضور یزید برای حاضران خطبه‌ای خواند به طوری که همه حضار را شگفت زده کرد. ایشان خطبه خود را با حمد خدا و درود بر پیامبر (ص) و آیه‌ای از قرآن درباره بدکاران شروع کرد و با استناد به آیه‌ای درباره سنت الهی مهلت دادن به ستمکاران، به سرزنش یزید در ستم بر اهل بیت امام حسین (ع) و گرداندن آنها در شهرها پرداخت و علت این برخورد زشت یزید را کینه او از جنگ بدر دانست. ایشان در ادامه فرجام بد یزید را یادآور شد و قاتلان و ستمکاران واقعه کربلا را نفرین کرد و در پایان با اشاره به اختصاص یافتن اهل بیت به وحی و نبوت، تلاش یزید برای محو یاد آنان را بی نتیجه دانست. این سخنرانی یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین خطبه‌ها در دفاع از حقانیت حسین بن علی (ع) است.
ویژگی‌های حضرت زینب (س)
عبادت
صبر و استقامت
علم و سخنوری
تعلیم و تفسیر قرآن
مقام وصایت و نیابت
در منابع مختلف سن حضرت زینب (س) در هنگام وفات ایشان، ۵۶ سال گفته شده است.
وفات حضرت زینب (س)
حضرت زینب (س) در سن ۵۶ سالگی از دنیا رفت. در مورد تاریخ وفات ایشان اختلاف نظر وجود دارد ولی در بیشتر منابع گفته شده است که ایشان در روز ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری قمری وفات کرده است. در برخی منابع نیز تاریخ وفات ایشان ۱۴ رجب سال ۶۲ هجری ذکر شده است.
منبع: صدای ایران
کلیدواژه: حضرت زینب کیست واقعه کربلا امام حسین حضرت زینب هجری قمری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۳۳۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسینیه تسنیم| چرا مصیبت اباعبدالله بر آسمان‌ها سنگین است؟
شهادت امام حسین علیه‌السلام در کنار اینکه برای مسلمانان مصیبت بزرگی محسوب می‌شود، برای اهل آسمان نیز سنگین و گران است. اهل آسمان‌ها شامل ملائک و موجودات ذی‌شعور و بلکه تمام مخلوقاتی می‌شود که جنبۀ عوالمی دارند. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در فرازی از زیارت عاشورا خطاب به امام حسین علیه‌السلام می‌گوییم مصیبتی که بر ما و بر اهل آسمان‌ها وارد شد بسیار بزرگ و سنگین بود «یَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَجَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلَىٰ جَمِیعِ أَهْلِ الْإِسْلامِ، وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِیبَتُکَ فِی السَّمَاوَاتِ عَلَىٰ جَمِیعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ؛ ای اباعبدالله، هرآینه عزایت بزرگ و سنگین شد و مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس دشوار و طاقت‌فرسا شد و مصیبتت در آسمان‌ها بر همه اهل آسمان سنگین و دشوار و طاقت‌فرسا شد.
در این فراز از زیارتنامه امام حسین علیه‌السلام را خطاب قرار می‌دهیم و این، معرفت کوچکی نیست بلکه نشان‌دهندۀ آن است که ما با امامی حیّ و زنده سخن می‌گوییم به گونه‌ای که گویی در پیش روی ما قرار دارند.
بعد در ادامه، از عظمت رزایا و عظمت مصیبت وارده بر امام سخن می‌گوییم و ابراز تأسف می‌کنیم. رزیه به معنای تعزیت، پیشامدناگوار و بزرگ و جمع آن رزایا است. اما سؤال اینجاست که چرا مصیبت امام حسین علیه‌السلام باید برای ما و اهل آسمان‌ها عظمت و جلالت دارد؟
شاید پاسخ این سؤال در عظمت جایگاه امام حسین علیه‌السلام نهفته باشد؛ چرا که ویژگى این حادثه آن است که در این ماجرا، نه فقط یک انسان مؤمن وحق طلب، بلکه امامى معصوم و پنجمین فرد از اصحاب کساء و فرزند امیرالمؤمنین علیه‌السلام و فاطمه زهرا علیها السلام و نوۀ رسول خدا صلى الله علیه و آله، به دست مردمى که خود را از امّت پیامبر مى دانستند، به گونه اى دردناک و بى سابقه به شهادت رسید. به یقین کشتن مردى که حجّت خدا بر روى زمین و امام عصر خویش است و براى مبارزه با ظلم و ستم به پا خاسته، آن هم به آن شیوه بسیار ناجوانمردانه، گناه سنگینى است که نمى توان از کنار آن به سادگى گذشت (عاشورا؛ ریشه‌ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها سعید داودی، مهدی رستم نژاد)
از این جهت است که وقتی آن عالم یهودی در مجلس یزید و پس از خطبۀ امام سجاد علیه‌السلام از ماجرا مطلع می‌شود، در مقام توبیخ رو به یزیدیان می‌گوید سبحان الله؛ این پسر دختر پیامبرتان است که او را کشته‌اید؛ رفتار شما پس از او با فرزندانش چه بد است! به خدا قسم اگر پیامبر ما موسی بن عمران فرزندی از خود در میان ما به یادگار می‌گذاشت، گمان دارم که پس از خداوند او را می‌پرستیدیم. پیامبر شما دیروز از میان شما رفت و شما امروز به فرزندش حمله بردید و او را کشتید؟! شما چه بد امتی هستید.
مصیبت شهادت امام حسین علیه‌السلام در کنار اینکه برای مسلمانان مصیبت بزرگی محسوب می‌شود، برای اهل آسمان نیز سنگین و گران است. اهل آسمان‌ها شامل ملائک و موجودات ذی‌شعور و بلکه تمام مخلوقاتی می‌شود که جنبۀ عوالمی دارند. در روایتی از امام صادق علیه‌السلام می‌خوانیم آسمان بر هیچ احدی تا قبل از قتل یحیی بن زکریا نگریسته بود تا زمانی که امام حسین به قتل رسید و آسمان بر او هم گریست. لَمْ تَبْکِ السَّمَاءِ عَلَى أَحَدٌ قَبْلَ قَتَلَ یَحْیَى بْنِ زَکَرِیَّا حَتَّى قَتَلَ الْحُسَیْنُ ع فَبَکَتْ عَلَیْهِ. (کامل الزیارات، ص77) و یا شهاب حارثى نقل کرده که وى گفت: در رحبه محضر مبارک امیر المؤمنین علیه السلام نشسته بودیم. در این هنگام حسین آمد. پس امیر المؤمنین از خوشحالی چنان خندیدند که دندانهاىشان پیدا شد. سپس با حسرت فرمود: خداوند متعال در قرآن کریمش قومى را یاد کرده و فرموده: فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ. پس نه آسمان برآنان گریست و نه زمین و [ هنگام نزول عذاب هم ] مهلت نیافتند (دخان 9) قسم به کسى که حبّه را شکافته و بنده را آفریده البته این (حسین علیه‌السلام) را خواهند کشت و آسمان و زمین بر او مىگرید.
گریه و فغان ملائک از شهادت امام حسین(ع) در عرش/ انتقام خدا از قاتلان سیدالشهداء(ع)این مسئله حاکی از زنده بودن کائنات دارد و این رفتارشان نشان‌دهندۀ آن است که تمام اشیای عالم وابسته به حجت الهی هستند. به این دلیل است که در روایات می‌خوانیم اگر زمین لحظه‌ای از حجت خدا خالی باشد، اهلش را در خود فرو می‌برد؛ لَوْ بَقِیَتِ الْأَرْضُ یَوْماً بِلَا إِمَامٍ مِنَّا، لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا... (قال الباقر (ع) ــ الأصول الستة عشر (ط - دار الحدیث)، ص140)
انتهای پیام/
تداوم کاهش قیمت سکه در بازار